W Ann Lee pojawia się 13-letnia dziewczynka, przedstawiająca się jako prawdziwa wersja Ann Lee – postaci z japońskiej mangi. Jako awatar po raz pierwszy pojawiła się w projekcie Philippe’a Parreno i Pierre’a Huyghe’a No Ghost Just a Shell (1999), na który składały się plakaty, animacje i rzeźby. Po niemal 15 latach odżywa w pracy Tino Sehgala. Ann Lee rusza się jak lalka, jakby nie była pewna swojego statusu i nigdy wcześniej nie spotkała żywych ludzi, dlatego zadaje dużo pytań. Wprowadza w ten sposób widza w poznawczy dysonans, w poczucie, że od jego obecności zależy jej istnienie.
Sehgal to artysta, którego materią jest – jak sam mówi – „ludzka uwaga”. Jego prace to instalacje tworzone nie z przedmiotów, lecz z podmiotów, którymi są zarówno wykonawcy jak i publiczność. To projekty o wspólnocie i bliskości, o osobie jako istocie społecznej, o zbiorowości i jednostce, o przynależeniu i odrębności. Sztuka Sehgala nie istnieje bez odbiorcy, odbiorca staje się jej współtwórcą.
Ann Lee była pokazywana jako część wystawy 11 rooms, której kuratorami byli Klaus Biesen-bach (MoMA PS1 i MoMA, Nowy Jork) oraz Hans Ulrich Obrist (Serpentine Gallery, Londyn), pokazywanej m.in. na Manchester International Festival 2011 i Ruhrtriennale 2012.
TINO SEHGAL jest z wykształcenia ekonomistą, tancerzem i choreografem. Początkowo współpracował z artystami scenicznymi, m.in. Xavierem Le Royem i Jérômem Belem. Od kilku lat jest autorem koncepcji i reżyserem akcji, które nazywa constructed situations i do realizacji których angażuje przede wszystkim innych. Sztuka Tino Sehgala żyje tylko w przestrzeni akcji oraz w pamięci widzów i uczestników. Tworzący instalację uczestnicy – poprzez ruch, śpiew, rozmowę – wchodzą w interakcję ze zwiedzającymi wystawę. Artysta swoje prace pokazywał w najważniejszych galeriach świata m.in. w Institute of Contemporary Arts, Tate Britain i Tate Modern w Londynie czy Guggenheim Museum w Nowym Jorku. W ogłoszonym w 2007 roku rankingu „Flash Artu” na najbardziej obiecującego artystę, 30-letni wówczas Sehgal zajął drugie miejsce (zaraz po Wilhelmie Sasnalu), wyprzedzając kilkuset światowej sławy twórców.
W roku 2013 znalazł się w gronie artystów nominowanych do prestiżowej nagrody Turnera. These Associations, praca za którą otrzymał nominację, została uznana za jeden z najlepszych projektów przygotowanych specjalnie dla słynnej Hali Turbin londyńskiej galerii Tate Modern w cyklu The Unilever Series.
Artysta: Tino Sehgal
Producent: Asad Raza