Po śmierci męża tytułowa Bernarda zmusza swoje córki do przeżywania żałoby w całkowitej izolacji. Uwięzione w rodzinnym domu kobiety pogrążają się w otchłani szaleństwa, namiętności i samotności.
Pisząc Dom Bernardy Alba w 1936 roku, Federico Garcia Lorca rozprawiał się z demonami, z którymi obcował na co dzień jako odmieniec odrzucany przez konserwatywne społeczeństwo. W dramacie odnajdujemy wyraźne elementy refleksji nad uwikłaniem w role społeczne, często — zwłaszcza w małych, zamkniętych społecznościach — przesłaniające sens egzystencji. W tej materii Lorca jest bliski wizjom znanym z późnych filmów Buñuela, zwłaszcza z . Figura zamkniętego domu w historii sióstr Alba nabiera jednak znaczenia przede wszystkim w odniesieniu do mikroświata relacji rodzinnych oraz emocji ukrytych pod maską poprawności. Toksyczne relacje związanych ze sobą, niezamężnych kobiet wydają się niepokojąco aktualne.
MAGDALENA MIKLASZ ukończyła krakowską PWST, Wydział Lalkarski Akademii Teatralnej w Białymstoku (aktorstwo) oraz Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia w Krakowie (w klasie skrzypiec). Jest laureatką Festiwalu Debiutów „Pierwszy Kontakt”, na którym otrzymała nagrodę za spektakl Przemiana zrealizowany w Narodowym Teatrze Starym w Krakowie w 2011 roku. W roku 2012 w warszawskim Teatrze Ateneum wyreżyserowała spektakl Siła przyzwyczajenia na podstawie dramatu Thomasa Bernharda, oraz – we współpracy z białostockim teatrem Malabar Hotel – przedstawienie Sprawa Dantona. Samowywiad Stanisławy Przybyszewskiej.
Przekład: ZOFIA SZLEYEN
Reżyseria: MAGDALENA MIKLASZ
Dramaturgia: MARCIN BARTNIKOWSKI
Scenografia i kostiumy: DOMINIKA BŁASZCZYK
Muzyka: ANNA STELAWystępują: DOROTA ABBE, BOŻENA BOROWSKA-KROPIELNICKA, ANTONINA CHOROSZY, SŁAWA KWAŚNIEWSKA, MAŁGORZATA ŁODEJ-STACHOWIAK, EDYTA ŁUKASZEWSKA, ANNA MIERZWA, JUSTYNA PAWLICKA-HAMADE (gościnnie), JULIA RYBAKOWSKA, MICHAŁ KOCUREK
Premiera: 5 kwietnia 2013, Scena Nowa