fundamenty: sen. wieczory szekspirowskie
Jesteśmy z tego samego materiału, co nasze sny. (William Szekspir)
Poniedziałkowe wieczory rezerwujemy dla najsłynniejszego dramaturga wszech czasów, proponując spotkania z jego dziełami wyreżyserowanymi przez teatralne znakomitości. Rozpoczynamy z piorunami: Burzą w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, poznamy też H. według Jana Klaty, a na koniec wybrzmi demoniczny Macbeth w reżyserii Grzegorza Jarzyny.
W teatrze elżbietańskim – pierwotnej scenie Szekspirowskiej, publiczność nawiązywała bezpośredni kontakt z aktorami. Warlikowski podtrzymuje ten pomysł, nadaje mu tylko nieco inny kontekst; ważniejsza – inaczej niż w przypadku elżbietańskiej sceny – staje się przestrzeń prywatna. Widzimy reakcje widzów naturalnie wpisujące się w spektakl, to oni zadecydują w którą stronę potoczy się akcja, co jest śmieszne, a co groteskowe. Otwartość scen sprawia, że wcale nie jest to oczywiste. Reżyser dodatkowo podkreślił więź sceny i widowni przez ujednolicenie czasu; akcja dramatu trwa dokładnie tyle samo co spektakl – realność łączy się z narracyjną fikcją. Element scenografii – drewniana ściana w aluzyjny acz sugestywny sposób odnosi się do dramatycznych i haniebnych wydarzeń, które rozegrały się w 1941 roku w Jedwabnem.
(źródło: nina.gov.pl)